«Κάνω διδασκαλία στο σπίτι για τα ΔΕΠΥ παιδιά μου εδώ και χρόνια. Εδώ είναι αυτά που θέλω να ξέρετε.»

Κανόνας 1: Το παιδί σας δεν μπορεί να μάθει, εάν δεν αισθάνεται ασφαλές. Ανεξάρτητα από το τι λέει ο δάσκαλος ή το πρόγραμμα σπουδών, αυτό είναι απαραίτητο. Καμία μάθηση δεν μπορεί να ξεκινήσει, έως ότου ο καθένας να αναπνέει κανονικά, πράγμα που σημαίνει κανονική ρουτίνα, φυσιολογικές συνέπειες και όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο έξω. Από την ELIZABETH BROADBENT, blogger και εκπαιδευτικό

Δεν έχετε κάνει ποτέ κατ’ οίκον διδασκαλία. Ξαφνικά, είστε γονέας κατ ‘οίκον εκπαίδευσης. Δεν έχετε διδάξει ποτέ παιδί με ΔΕΠΥ. Ξαφνικά, είστε υπεύθυνος ενός εξατομικευμένου προγράμματος εκπαίδευσης. Με τα βίας μπορείτε να κάνετε το παιδί σας να επικεντρωθεί σε μια εργασία για μια ώρα και ξαφνικά είστε ένα προς ένα βοηθός δασκάλου όλη την ημέρα.

Αυτός είναι ο κόσμος σας εν μέσω πανδημίας.

Στρεσάρεστε από τα πάντα: τις ειδήσεις, να εργαστείτε από το σπίτι, να μείνετε υγιείς, να βρείτε χαρτί υγείας, να αγοράσετε κρέας, να αποτρέψετε όλους από το να τρελαθούν, να κρατάτε τις κοινωνικές αποστάσεις και τώρα είστε ο μοναδικός εκπαιδευτικός ενός παιδιού με ΔΕΠΥ. Ή, αν είστε όπως εγώ, είστε ο μοναδικός εκπαιδευτικός για τρία παιδιά με ΔΕΠΥ. Αλλά εδώ και χρόνια κάνω κατ ‘οίκον διδασκαλία στα παιδιά μου, οπότε έχω μάθει ένα ή δύο πράγματα και είμαι εδώ για να σας τα πω:

1. Βλέπετε αυτό το μεγάλο κόκκινο κουμπί που λέει “Μην πανικοβληθείτε;” Χτυπήστε το δυνατά.
2. Μπορείτε να το κάνετε!
3. Δεν θα είναι τόσο κακό όσο νομίζετε.

Η Ιεραρχία των Αναγκών του Maslow

Ας επιστρέψουμε στη Ψυχολογία 101 πολύ γρήγορα. Η Ιεραρχία των Αναγκών του Maslow λέει ότι ορισμένες βασικές ανάγκες πρέπει να ικανοποιηθούν, προτού ένα άτομο μπορεί να επιτύχει συγκεκριμένους στόχους. Για παράδειγμα, το παιδί σας χρειάζεται φαγητό για να μπορεί να νιώθει ασφαλής. Και το παιδί σας πρέπει να νιώθει ασφαλές για να μάθει. Τέλος.

Εάν το παιδί σας κατακλύζεται από άγχος, έτοιμο να αρρωστήσει –το δείχνει έντονα (ο μικρότερός μου αρνείται ξαφνικά να βγει από το σπίτι και να παίξει στην αυλή επειδή φοβάται τις “μέλισσες”) ή να στεναχωρηθεί γιατί εσείς φρικάρετε – δεν θα μάθουν. Αντί αυτού, θα καταρρεύσουν.

Είστε κοινωνικά απομονωμένοι, και πιθανώς σε κατ’ οίκον εγκλεισμό. Δεν μπορείτε να αντέξετε καμία απολύτως ψυχολογική κατάρρευση. Αυτό σημαίνει ότι, πρώτα απ ‘όλα, ο κύριος στόχος σας είναι να διατηρήσετε στο παιδί σας το αίσθημα της ασφάλειας. Ακολουθούν ορισμένοι τρόποι για να το κάνετε αυτό:

1. Εξασκήστε την αυτό-φροντίδα: Βρείτε χρόνο για τον εαυτό σας. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι παίζει το DisneyPlus για μια ώρα, ενώ κάθεστε μόνοι σας στο πίσω υπνοδωμάτιο και παίζετε στο κινητό. Μπορείτε να πείτε #ΚαμίαΝτροπή (#NoShame);

2. Αποφύγετε τις ειδήσεις: Ξέρω ότι δεν μπορώ να χειριστώ αριθμούς, πρόσωπα ή ιστορίες, οπότε δεν ασχολούμαι καθόλου. Ελέγχω το δικό μου βασίλειο κοινωνικής απομόνωσης, που σημαίνει ότι κρατάω τους ανθρώπους όσο πιο ευτυχισμένους μπορώ και συνεισφέρω σε αυτό μένοντας σπίτι. Βγήκα μια φορά, και η εμμονή μου στην αποστείρωση της πιστωτικής μου κάρτας στο φαρμακείο κόντεψε να με τρελάνει. Ζήτησα στον άντρα μου να πάει τώρα. Έτσι βοηθάω. Οι ψυχολογικές μου καταρρεύσεις λόγω των ειδήσεων; Δεν θα βοηθούν κανέναν.

3. Βγείτε έξω όσο το δυνατόν περισσότερο: Γνωρίζατε ότι τα καταστήματα αθλητικών ειδών θεωρούνται απαραίτητα και δεν θα κλείσουν; Πάρτε μπάλες, πάρτε ρακέτες, πάρτε οτιδήποτε. Εάν είστε αρκετά τυχεροί και έχετε μια αυλή, αφήστε τα παιδιά σας να σκάψουν τρύπες και να τις γεμίσουν με νερό. Κάντε ό, τι μπορείτε για να τους βγάλετε από το σπίτι. Κάντε βόλτες. Βρείτε κενά πάρκα που δεν είναι κλειστά. Βγείτε στην Εθνική Οδό για αλλαγή τοπίου.

4. Ρουτίνα, ρουτίνα, ρουτίνα: Η ρουτίνα είναι απαραίτητη για τα παιδιά, ειδικά για αυτά με ΔΕΠΥ. Πρέπει να ξέρουν τι θα συμβεί στη συνέχεια. Ξυπνήστε, ντυθείτε, βουρτσίστε τα δόντια, φάτε πρωινό και κάντε μια βόλτα στη γειτονιά κάθε μέρα. Βεβαιωθείτε ότι μπορούν να βασίζονται σε κάποιο είδος ρουτίνας. Όχι τρέξιμο με τις πιτζάμες, να κυκλοφορούν χωρίς μπλούζα, να βλέπουν τηλεόραση όλη την ημέρα, κ.λπ.

5. Συνεχίστε να επιβάλλετε συνέπειες, και όχι ποινές: Εάν αυτό, τότε αυτό. «Αν χτυπήσεις τον αδερφό σου, τότε θα πρέπει να το διορθώσεις κάνοντας…» Μην χαλαρώσετε την πειθαρχία μόνο και μόνο επειδή είναι δύσκολη περίοδος. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, οι κανόνες εξακολουθούν να ισχύουν.

Μόλις αισθανθούν ασφαλή, τότε μπορείτε να προχωρήσετε με το σχολείο και τη μάθηση

Παρατηρήσατε πως δεν ανέφερα το σχολείο παραπάνω; Αυτό είναι σκόπιμο. Τα παιδιά σας δεν μπορούν να μάθουν εάν δεν αισθάνονται ασφαλή. Μόλις αισθανθούν ασφαλή, μπορείτε να αρχίσετε σιγά σιγά να παρουσιάζετε τη σχολική εργασία τους. Ξεκινήστε αργά. Δώστε τους μόνο ό, τι μπορούν να χειριστούν.

Τι μαθήματα θέλετε να μάθουν τα παιδιά σας από αυτό; Ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε ότι θέλαμε τα παιδιά μας να μάθουν την ανθεκτικότητα, τη δύναμη και την ικανότητα να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη κατάσταση – όχι κάθετη διαίρεση. Ορίστε, λοιπόν, τις προτεραιότητές σας.

Συνειδητοποιήστε ότι πολλοί δάσκαλοι (όπως ο σύζυγός μου) είχαν δύο ή τρεις ημέρες να προετοιμαστούν για την εξ αποστάσεως μάθηση. Βρίσκονται κι εκείνοι σε σύγχυση. Δεν είναι τόσο αυστηροί, όσο φαίνονται. Εάν το παιδί σας χρειάζεται περισσότερο χρόνο, περισσότερη βοήθεια, περισσότερη ξεκούραση για να εγκλιματιστεί, τότε ζητήστε το.

Όταν τα παιδιά μου αρχίζουν να κλαίνε, σταματάμε τη δουλειά. Τέλος. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να λένε ότι μαθαίνουν να κλαίνε για να αποφύγουν μια εργασία. Αλλά είστε ο γονέας τους και μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά μεταξύ του ψεύτικου κλάματος και του πραγματικού.

Ακολουθούν μερικές άλλες, πολύ βασικές, συμβουλές σχετικά με τη διδασκαλία ενός παιδιού με ΔΕΠΥ στο σπίτι. Μπορεί να φαίνονται απλοϊκές – αλλά λειτουργούν.

1. Κάντε πολλά διαλείμματα για κίνηση. Μην περιμένετε να οργανώσετε περισσότερα από 1-2 θέματα τη φορά. Τα διαλείμματα των δέκα λεπτών αποτελούν το κλειδί.

2. Κάνετε έναν προς έναν διδασκαλία. Όσο πιο πολύ από αυτό.

3. Μην κάθεστε μόνο σε ένα τραπέζι. Αφήστε τα να εξαπλωθούν. Τα τραπέζια μπορεί να φαίνονται περιοριστικά. Μια ευκαιρία να ξαπλώσουν στην κοιλιά τους και να κλωτσήσουν τα πόδια τους μπορεί να καταστρέψει το χειρόγραφό τους, αλλά διαλέξτε τις μάχες σας.

4. Να είστε ανοιχτοί στη μάθηση από το ίντερνετ, από το τάμπλετ, από τα βιντεοπαιχνίδια, κ.λπ. Ο μεγαλύτερός μου γιος κάνει τις κοινωνικές του εργασίες μέσα από εκπομπές στο YouTube, και ο μικρότερος μαθαίνει για τη φυσική μέσα από βιντεοπαιχνίδια.

5. Βεβαιωθείτε ότι τρέφονται σωστά και πίνουν αρκετό νερό και κοιμούνται αρκετά. Αν οποιοδήποτε από τα παραπάνω δεν γίνεται σωστά, θα τα εκτροχιάσει εντελώς.

6. Εάν δεν μπορούν να εργαστούν για κάποιο λόγο, μην τα πιέζετε. Εάν ξεκινούν να κλαίνε, μην τα πιέζετε. Το παιδί σας χρειάζεται ψυχολογική σύνδεση σε αυτόν τον τρομακτικό καιρό περισσότερο από ό, τι χρειάζεται τα ακαδημαϊκά προσόντα.

7. Μην περιορίζετε τη μάθηση σε φύλλα εργασίας. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ τείνουν να βαριούνται πολύ και πολύ γρήγορα.

Κάντε ό, τι μπορείτε για να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους. Αλλά αν δεν μπορείτε να το κάνετε, δεν μπορείτε να το κάνετε. Καλύτερα το παιδί σας να βγάλει τη τάξη με κακή βαθμολογία παρά να είναι ψυχολογικά «συντρίμμια». Να θέλετε πάντα το καλό τους. Μείνετε σε επαφή με τους δασκάλους τους, όπως θα κάνατε αν πήγαιναν κανονικά σχολείο.

Το πιο σημαντικό, κρατήστε τα παιδιά σας κοντά. Το χρειάζονται – όπως και εσείς.

Πηγή

Απόδοση στα Ελληνικά: Μανώλη Ευγενία, ΠΕ71, Δασκάλα ειδικής αγωγής