Κοιτάζοντας τις λίστες των διάσημων, επιτυχημένων ανθρώπων που έχουν μιλήσει ανοιχτά για τη διάγνωση τους με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), θα βρούμε κατά βάση άντρες- από τον Τζέιμς Κάρβιλ μέχρι τον Τσάνινγκ Τέιτουμ και τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ- που γιόρτασαν ως πρωτοπόροι, καθώς κατάφεραν να ξεπεράσουν τη διαταραχή τους. Πολλοί περιγράφουν ότι ήταν «η μασκότ της τάξης» στο σχολείο και έπειτα, στη συνέχεια, πέτυχαν τους στόχους τους. Από χρυσοί ολυμπιονίκες μέχρι την αναγνώρισή τους στην τέχνη ή τη μουσική τους. Ωστόσο, αυτό το οποίο δε βλέπουμε σε αυτές τις λίστες, είναι ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

Η έλλειψη της γυναικείας παρουσίας σε αυτές τις λίστες δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει, καθώς οι γυναίκες με ΔΕΠΥ αποτελούν ένα θέμα, το οποίο ακόμη προσπαθούμε να συλλάβουμε και να ενσωματώσουμε στην κουλτούρα μας. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ συχνά εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο στις γυναίκες, οπότε το μοτίβο της «η μασκότ της τάξης που γίνεται επιτυχημένος ή διάσημος» δεν είναι απαραίτητα κάτι, με το οποίο ταυτίζονται οι γυναίκες. Η ΔΕΠΥ τυπικά θεωρείται από πολλούς ως κάτι «που αφορά τα μικρά αγόρια», και το οποίο εξηγεί γιατί τα αγόρια διαγιγνώσκονται πολύ περισσότερο απ’ ότι οι γυναίκες.Οι έρευνες όμως αποκαλύπτουν ότι οι περιπτώσεις γυναικείων διαγνώσεων αυξάνονται.

Είτε αυτό γίνεται εκ προθέσεως είτε όχι, η έλλειψη των γυναικείων προτύπων θα διαιωνίζει το μύθο ότι η ΔΕΠΥ είναι αποκλειστικά ανδρικό ζήτημα. Επιπλέον, υπάρχει και ένα άλλο εμπόδιο, όταν έρχεται η ώρα να κάνουμε αυτές τις λίστες για τις γυναίκες: χρειάζεται να έχουν μιλήσει δημόσια για τη διάγνωσή τους – κάτι που δυσκολεύει πολλές γυναίκες, εξαιτίας του στίγματος.

Μπορεί να δυσκολευόμαστε να βρούμε λίστες με ιστορίες διάσημων και επιτυχημένων γυναικών με ΔΕΠΥ, παρόλα αυτά βρίσκονται εκεί έξω, στον κόσμο. Οι πέντε αξιοσημείωτες γυναίκες που παρουσιάζονται παρακάτω είναι μέρος μιας μικρής λίστας γυναικών με ΔΕΠΥ που έχουν μιλήσει στον Τύπο σχετικά με αυτό. Το σίγουρο είναι ότι, όταν πρόκειται για επιτυχημένες γυναίκες με ΔΕΠΥ, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

1. Λίζα Λίνγκ (Lisa Ling)

Με μια μαχητική δημοσιογραφική παρουσία σε κανάλια όπως το National Geographic και το CNN το θάρρος της Λίζα Κίνγκ δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν, το γεγονός ότι -κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ που έκανε η ίδια σχετικά με τη ΔΕΠΥ στις αμερικάνικες οικογένειες- η Λινκγ δεν φοβήθηκε να αντιμετωπίσει την αλήθεια, νιώθοντας ότι σα να ταυτίζεται πιο πολύ από το φυσιολογικό σχετικά με το θέμα που κάλυπτε δημοσιογραφικά. Στην ηλικία των 40, στα γυρίσματα της εκπομπής «Η Αμερική μας με τη Λίζα Κινγκ», διαγνώσθηκε με ΔΕΠΥ για πρώτη φορά στη ζωή της.
«Το κεφάλι μου γυρνούσε, αλλά ένιωθα μια μικρή ανακούφιση επειδή, για πολύ καιρό, πάλευα με αυτό και ήμουν τόσο μπερδεμένη με αυτή την αδυναμία να συγκεντρωθώ», είπε για το επεισόδιο, περιγράφοντας ότι ήταν σε θέση να συγκεντρώνεται υπερβολικά στις ιστορίες της, αλλά δεν κατάφερνε να επικεντρώνει την προσοχή της, όταν είχε να φέρει εις πέρας κάτι πιο γενικό.

2. Καρίνα Σμιρνόφ (Karina Smirnoff)

Η καλλιτέχνιδα του Dancing with the Stars, Καρίνα Σμιρνόφ, η οποία πάλευε με την υπερκινητικότητα στη ζωή της, βρήκε έναν τρόπο να στρέψει τα συμπτώματα προς όφελός της.
«Συνεχώς ήμουν υπερκινητική και ο χορός με βοήθησε σε αυτό», είπε η Σμιρνόφ στο ABC. Αποδίδει στη φαρμακευτική αγωγή και στην συμπεριφορική τροποποίηση, την σημαντική βοήθεια που έλαβε, για να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής σχετικά με τη διάσπαση και την παρορμητικότητα.

3. Μαίρη- Κέιτ Όλσεν (Mary-Kate Olsen)

Βασίλισσα της μόδας και όντας αστέρι από την παιδική της ηλικία, η Μαίρη-Κέιτ Όλσεν δεν επέτρεψε στη διάγνωσή της να σταθεί εμπόδιο στην συγκέντρωση των 300 εκατ. δολαρίων με την αδερφή της, Άσλεϋ (η οποία επίσης διαγνώσθηκε με ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία). Στην πραγματικότητα, όταν παρακολουθούσε μαθήματα στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, η Μαίρη-Κέιτ ήταν πολύ ξεκάθαρη σχετικά με την κατάστασή της, αναφέροντας ότι «Πήρα έξτρα χρόνο για να κάνω τα τεστ εξαιτίας της διάσπασης προσοχής. Τα μυαλά όλων λειτουργούν διαφορετικά και εγώ χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να απομνημονεύσω πράγματα.»

4. Κάθριν Έλισον (Katherine Ellison)

Η απονομή ενός βραβείου Πούλιτζερ (Pulitzer) σε ηλικία 27 ετών αποτελεί ένα από τα κατορθώματα της Κάθριν Έλισσον. Η Έλισον έχει γράψει ποικίλα βιβλία σχετικά με τη ΔΕΠΥ, σκιαγραφημένα τόσο από τη δική της εμπειρία όσο και από την εμπειρία της ως γονέας ενός παιδιού με ΔΕΠΥ. Η διάγνωση του γιου της ουσιαστικά οδήγησε στη δική της, η οποία περιγράφεται στα απομνημονεύματά της «Βουητό: Η χρονιά της συγκέντρωσης και της προσοχής».
«Και ίσως υπάρχει κάτι που μπορεί να μας κάνει να μάθουμε, κοιτάζοντας από την οπτική της Διάσπασης Προσοχής και υπό το σκοτεινό πρίσμα της. Πιθανώς μπορεί να μας βοηθήσει να ξεκαθαρίσουμε το μυστήριο της ιστορίας των άσκοπων ακροτήτων. Της σχέσης δηλαδή ανάμεσα σε λάθη που εναλλάσσονται με τη μεθυστική επιτυχία, το να πληρώνεις ακριβά και να πουλάς φθηνά, την εξάρτηση με την καφεΐνη. Μπορείτε να διαφωτιστείτε για το πώς κατάφερα να κερδίσω το βραβείο Πούλιτζερ ακριβώς τρία χρόνια μετά από τη μήνυση 11 εκατ. δολαρίων εξαιτίας ενός λανθασμένου δημοσιεύματος. Μέσα από το βιβλίο, θα μάθετε για το παιδικό μου όνειρο να γίνω ξένος ανταποκριτής. Αυτό που κατάφερα είναι να σπάσω το πόδι μου τρέχοντας σε φρεάτια στη Μανάγκουαγια προσπαθώντας να κυνηγήσω τον πρόσφατα εκλεγμένο πρόεδρο της Νικαράγουας, με αποτέλεσμα να καταλήξω για ένα διάστημα με πατερίτσα».

5. Κάμμι Γκρανάτο (Cammi Granato)

Η χρυσή και ασημένια Ολυμπιονίκης χόκεϋ Κάμμι Γκρανάτο μπορεί να έχει βρεθεί εξώφυλλο σε κουτί δημητριακών «Wheaties», αλλά παραδέχεται ότι δεν είναι ακόμη απρόσβλητη από το χάος που μπορεί η ΔΕΠΥ να προκαλέσει στη ζωή κάποιου. Η αθλήτρια πάλευε με τη ΔΕΠΥ της, ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας της, το οποίο ανέφερε σε μια συνέντευξη της στο περιοδικό ADDitude:
«Η ζωή μου ξεκίνησε να βγαίνει εκτός ελέγχου…ο αριθμός φωνητικών μηνυμάτων και e-mail που λάμβανα ξεπέρασαν το όριο, δεν μπορούσα να τα απαντήσω όλα. Οι λογαριασμοί μου δεν είχαν πληρωθεί. Το σπίτι μου ήταν ακατάστατο. Αγόρασα κάθε βιβλίο σχετικά με την αντιμετώπιση της ακαταστασίας, αλλά έγιναν και αυτά μέρος του σωρού».
Αποδεχόμενη τη διάγνωσή της και δουλεύοντας με τις αλλαγές στη ζωή της, υπήρξε διαφορά για τη Γκρανάτο:
«Η ΔΕΠΥ έρχεται με συγκεκριμένες δυνάμεις και αδυναμίες που με έκαναν αυτό που είμαι και δε θα το άλλαζα αυτό για τίποτα.»

Πηγή
Συγγραφέας: S.B. CASTAÑEDA
Ελεύθ. μετάφραση: Κατερίνα Τώνια, BSc in Psychlogy